STEDENTRIP 01

07-02-2023

“Waarom kijk je zo sip Daniël?” Na wat aarzelingen kwam het hoge woord eruit. Aldus Daniël was hij, behalve dan op het Malieveld met Veteranendag, nog nooit in Den Haag geweest. Na kort beraad aan de dis bleek hij wis en waarachtig nog gelijk te hebben ook. Oei, foutje in de opvoeding waar snel iets aan gedaan moest worden.

Niet veel later, en dan hebben wij het niet over maanden maar meer over weken, liepen Daniël en ik op de Herengracht richting ons eerste Haagse doel, Broodje van Dootje. Meneertje had onderweg daarnaartoe reeds meerdere reclameborden met de bekende gele M gezien dus was daar meer op gefocust dan op een van de lekkerste broodjes in het Haagsche….. Nadat ik mijn broodje saté achter de kiezen had liepen wij vervolgens via de Herenstraat over Het Plein naar het Binnenhof. Daniël keek in ieder geval zijn ogen uit en volgens mij vond hij de rijen opgestelde dikke bolides van de aanwezige ministers nog wel het meest indrukwekkendst.

Vanwege de verbouwing(en) moesten wij terug via Het plein , de Lange Poten en de Hofweg om bij de Mac op het Buitenhof te geraken. Aldaar kreeg hij zijn felbegeerde cheeseburger. Wel in het vuistje en al lopende opeten want er was al teveel tijd verloren gegaan aan mijn broodje saté. Via het Buitenhof / hoek Gravenstraat liepen wij de Passage in.

Nu blijft de Passage gewoon indrukwekkend en mooi dus ik was nog steeds even enthousiast als Daniël nu was. Het mannetje keek zijn ogen uit en bewonderde menig etalage. Toch wel bijzonder dat mensen uit zichzelf even stoppen om je de gelegenheid te geven een foto te maken. Want het was daar best wel druk te noemen.

Hup, op naar de Spuistraat. En wat zagen wij daar? Een heuse LEGO STORE. Alsof er een magneet aan ons trok werden wij naar binnen gezogen. Daniël kreeg bij binnenkomst een soort van speurtocht in zijn handen gedrukt. Als hij bepaalde figuurtjes in de winkel wist te vinden, mocht hij een poppetje maken en mee naar huis nemen. Wat natuurlijk ook prompt gebeurde. Nog even een foto geschoten bij een van de nieuwste items en toen snel, met kwijl onder onze kinnen, naar buiten, richting de Wagenstraat.

Eerst liepen wij door tot aan de hoek met de gedempte Burgwal om rechtsomkeer terug te lopen naar de Bijenkorf. Na een verkorte cursus hete aardappel praten trotseerden wij de carrousel, om met dichtgeknepen neus ons via de parfumerie naar de roltrappen te begeven. Ons doel was de 3e verdieping om daar de cadeaukaart van Saskia te verbrassen aan cola en koffie. (Wat niet lukte door een niet geactiveerde kaart).

Met een voldaan gevoel zakten wij via het prachtige trappenhuis af naar de BGG, vervolgens wéér die parfumlucht te trotseren en via dezelfde carrousel opnieuw in de Wagenstraat te belanden. “Heb je nog energie Daniël? Nog voor duizenden stappen Rianne”. Oké, dus de Grote Marktstaat op, richting de Grote Markt. Aldaar moest Daniël natuurlijk even poseren met onze stadsicoon Haagse Harry.

“Daniël, wist jij dat toen toen mamma zwanger was van Sophie zij iedere dag patat wilde eten? En dan ook nog eens alleen de patat van Het Kleinste Winkeltje in Nederland! Nee, dat wist hij niet, maar het klonk hem niet geheel onaantrekkelijk. Via de Schoolstraat, de Riviervismarkt, tussen de Grote Kerk en het oude stadhuis door de Prinsenstraat in. Om na een kort stukje Nobelstraat de niet te ontwijken patatlucht in de Papestraat te bereiken.

Laat ik nu vertellen dat dat van die zwangerschap en patat echt weliswaar is gebeurt! nagenoeg elke dag van Saskia’s zwangerschap van Sophie werd ik goedschiks dan wel kwaadschiks verplicht om naar de Papestraat te gaan en Saskia te trakteren op een patatje. (Het patatje ging overigens nooit vervelen).

Even later zaten wij allebei met een grote zak patat, lekker in het zonnetje, op de Plaats. Hij met mayonaise en ik met pindasaus en gefruite uitjes. JAMMIE! Met gevaar voor eigen leven staken wij vervolgens de kruising Plaats, Kneuterdijk, Buitenhof, Lange Vijverberg over.

De Hofvijver met het torentje van het Binnenhof en een plekje waar het super gezellig is met dit prachtige weer. Zo keuvelden wij langs het water naar de Korte Vijverberg, schuin over Het Plein naar de Korte Poten. Aldaar hoorden wij een kabaal van jewelste, alsof er een demonstratie op ons af kwam. Dit bleek even later om slechts één persoon te gaan. Een godsdienstwaanzinnige die behangen met een megafoon de einden der tijden ongevraagd aan ons en de overige wandelaars mededeelde. Voor Daniël in ieder geval een onvergetelijk moment!

Tja, er is een tijd van komen en van gaan. Het was Daniël en mij zo goed bevallen dat er op zeker een nieuwe stedentrip gaat komen. (Hij dacht zelf al aan Amsterdam of Arnhem).

(P.s. De foto’s zijn overigens als test met een stokoude analoge camera gemaakt. Ik weet het: ‘nog even oefenen).