DE INS AND OUTS VAN EEN TRANSVROUW
Zoals afgesproken brei ik nog even door op verjaardagskringgesprek 01 want het is best een interessant onderwerp: hoeveel mannelijkheid / vrouwelijkheid zit er ‘nu’ in mij en wat zegt de gevonden tekening nu tegen mij?
Des te langer ik naar dat plaatje kijk, des te meer verhalen en verklaringen ik er in zie. (Misschien kijk ik wel te lang en slaat mijn fantasie op hol, dat kan natuurlijk ook).
Genoeg vragen om even bij stil te staan, dat heeft die vriendin van een vriendin toch mooi even voor elkaar gekregen. (Ik ga nog eens naar een verjaardag toe, ppfff).
Maar er is dus een onmisbare mix van vrouwelijkheid en mannelijkheid aan en in mij. En dat terwijl ik zo mijn best heb gedaan om die mannelijkheid naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Of zal ik maar gewoon eerlijk kleur bekennen en zeggen dat zoiets gewoon een utopie is en je jezelf compleet voor de gek houd om maar te denken dat je ooit 100% op en top vrouw zult zijn. En toch is dat wel zo, dat 100% “Op en top vrouw” zijn, dat kan fysiek wel degelijk. Kijk maar naar mij, met wat gesleutel en geknutsel kom je een heel eind en als je een beetje op je houding en algehele verschijning let, dan kom dat deel wel goed.
Maar de mannelijke nuchterheid, de kijk op bepaalde dingen, die moet je juist blijven omarmen en daar een soort mix van maken. Dat maakt de transgender juist zo uniek, die weet wat de man of vrouw denkt, voelt en ervaart. Zo krijg je dus een vrouw die goed kaart kan lezen en in huilen uitbarst als het achteruit inparkeren niet in één keer lukt.
Ik ben inmiddels wel zo eerlijk en gevorderd in mijn proces dat ik gerust kan zeggen, dat als je gefrustreerd gaat proberen je mannelijke verleden te wissen, je van een koude kermis thuiskomt.
Genoeg stof om er een deeltje 03 tegenaan te gooien….